Objawy raka prostaty stanowią: ból i/lub uczucie pieczenia podczas oddawania moczu (tzw. mikcji), częste oddawanie moczu (tzw. częstomocz), uczucie niepełnego wypróżnienia, parcie na mocz, wąski strumień moczu, trudności w rozpoczęciu mikcji, częste oddawanie moczu porą nocną, bóle podbrzusza i krocza. Radioterapia - informacje ogólne. Radioterapia stosowana w raku gruczołu krokowego - prostaty jest jednym ze sposobów leczenia raka zlokalizowanego w obrębie gruczołu krokowego. Radioterapia wykorzystuje energię promieniowania rentgenowskiego do niszczenia komórek raka prostaty. Radioterapia może być radykalna - dająca wyleczenie lub Płynna biopsja prostaty to nieinwazyjne badanie próbki moczu, które pozwala przewidzieć prawdopodobieństwo wykrycia raka stercza po wykonaniu biopsji gruczołu krokowego. Płynna biopsja prostaty jest przeznaczona dla mężczyzn, u których poziomu PSA (antygen gruczołu krokowego) przekracza normę (>4ng/ml). Podwyższony poziom PSA Dlatego tak ważna jest profilaktyka i regularne badanie kontrolne u mężczyzn po 45 roku życia. Jakie są metody leczenia raka prostaty. Sposoby leczenia operacyjnego, metoda laparoskopowa. Wykorzystanie radioterapii miejscowej i naświetlania aparatami kobaltowymi wraz z terapią hormonalną. Bezinwazyjne metody HIFU i IRE w leczeniu Priorytetem każdej operacji raka prostaty jest wyeliminowanie nowotworu, ale istotne są także takie czynniki jak jakość życia po zabiegu, w tym między innymi prawidłowe trzymanie moczu. Wśród korzyści dla pacjentów wynikających z operacji robotycznych jest również mniejszy uraz operacyjny, szybsza rekonwalescencja i powrót do Jedną z powszechniej stosowanych metod leczenia jest radioterapia. Może być ona stosowana jako uzupełnienie zabiegu chirurgicznego lub jako autonomiczny sposób leczenia. Wybór metody zależy od stopnia zaawansowania raka. Stopień ten ocenia się w dwojaki sposób. Podstawowym punktem odniesienia jest tzw. skala TNM. . fot. Fotolia Głównym problemem w wykrywaniu i leczeniu raka prostaty są niespecyficzne objawy i późne zgłaszanie się do lekarza. Istnieje jednak wiele metod terapii tego nowotworu. Stopień zaawansowania choroby – główne kryterium wyboru metody leczenia Jedną z powszechniej stosowanych metod leczenia jest radioterapia. Może być ona stosowana jako uzupełnienie zabiegu chirurgicznego lub jako autonomiczny sposób leczenia. Wybór metody zależy od stopnia zaawansowania raka. Stopień ten ocenia się w dwojaki sposób. Podstawowym punktem odniesienia jest tzw. skala TNM. Ocenie w niej podlega: T - wielkość guza pierwotnego i stopień jego naciekania, N - zajęcie okolicznych węzłów chłonnych oraz M – przerzuty odległe. Równie ważna jest jednak ocena złośliwości nowotworu w 10-stopniowej skali Gleasona. Materiałem podlegającym ocenie jest tu fragment narządu pobrany w trakcie biopsji. Przeczytaj: Jak leczyć raka prostaty? Jakie są wskazania do radioterapii w raku prostaty? Stosuje się ją jako metodę z wyboru w bardzo różnych stadiach zaawansowania. Jeśli rak jest w niskim stopniu zaawansowania (zarówno w klasyfikacji TNM, jak i wg Gleasona), można się pokusić o zastosowanie radioterapii jako wyłącznego sposobu leczenia. Mowa tu raczej o specjalnej odmianie radioterapii – brachyterapii. Polega ona na umieszczeniu źródła promieniowania bezpośrednio w okolicę naświetlanego narządu – wewnątrz organizmu. W przypadku raka stercza, źródło umieszczane jest przez odbytnicę. Dzięki temu rozwiązaniu można zastosować znacząco mniejsze dawki, niż w przypadku radioterapii konwencjonalnej, a więc – zmniejszyć liczbę działań niepożądanych. Inną grupą pacjentów, którym proponuje się radioterapię (w tym przypadku raczej mowa tu o radioterapii konwencjonalnej) są: chorzy po zabiegu chirurgicznym, gdy ich rokowanie było wyjściowo złe lub pacjenci ze wznową nowotworu. Radioterapię stosuje się też, gdy inne metody leczenia są niemożliwe do zastosowania lub już wypróbowane, a oczekiwany czas przeżycia jest krótki. Radioterapia – jakie powoduje skutki uboczne? Radioterapia wiąże się niestety z szeregiem działań niepożądanych. Do najczęściej spotykanych należą: zapalenie pęcherza moczowego, zwężenie dróg moczowych, nietrzymanie moczu, zapalenie odbytnicy, przewlekła biegunka, czy zaburzenia erekcji (rzadziej jednak, niż w przypadku leczenia operacyjnego). Są to dolegliwości przykre, często uporczywe i trudne w wyleczeniu, ale waga tego problemu nie powinna przesłonić skuteczności radioterapii w wyleczeniu lub znaczącego przedłużenia życia pacjenta. Jaka jest skuteczność tej metody? Dość duża, choć z pewnymi ograniczeniami. Najważniejszym z nich jest długi czas oczekiwania na poprawę kliniczną. A ta może nastąpić np. po 6 miesiącach od naświetlania (u 80% pacjentów). Czas reakcji znacząco się wydłuża, jeśli nowotwór w swym naciekaniu przekroczył anatomiczną torebkę narządu. Dodatkowym problemem jest określona szczegółowo lista przeciwwskazań do procedury. Otóż, w toku licznych badań określono, że radioterapii nie można zaproponować pacjentowi, u którego doszło do obfitego naciekania komórek rakowych na pęcherz moczowy lub odbytnicę, stwierdzenia „rozsianej” fazy raka i przerzutów odległych, złego stanu ogólnego, rozwoju niewydolności nerek. Niestety, ogranicza to liczbę pacjentów, którzy mogliby skorzystać na tej skutecznej, choć nie pozbawionej ryzyka metodzie. Polecamy: Chemioterapia w raku prostaty Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Czy takie wyniki morfologii są niepokojące. Mężczyzna lat 79. - leukocyty ma 3,4 norma 4,23 - 9,07tys/ul - L - erytrocyty ma 4,1 norma 4,63 - 6,08 mln/ul - L - hemoglobina ma 12,7 norma 13,7 - 17,5 g/dl - L - hematokryt ma 38,8 norma 40,1 - 51,00 % - L - MCV ma 94,6 norma 79,02,2 fl - H - MCH ma 31 norma 25,7 - 32,2 - MCHC ma 32,7 norma 32,3 - 36,5 - płytki krwi ma 168 norma 150 - 400 - RDW-SD ma 42,9 norma 35,1 43,9 - RDW-CV ma 12,4 norma 11,6 - 14,4 - PDW ma 13,4 norma 9,8 - 16,1 - MPV ma 11,2 norma 9,4-12,6 - P-LCR ma 35,1 norma 19,2- 47,0 - PCT ma 0,19 norma 0,17 - 0,35 - Neutrofile ma 1,31 norma 2,00 - 7,00 tys/ul- L - Limfocyty ma 1,54 norma 1,00 - 3,00 - Monocyty ma 0,19 norma 0,02 - 0,50 - Bazofile ma 0,05 norma 0,02 - 0,10 - Nautrofile ma 38,5 norma 40,0 - 80 % - L - Limfocyty ma 45,3 norma 20,00 - 40,00 - GLUKOZA ma 78 norma 70-99 - LIPIDOGRAM : *chol. całkowity 211 norma115 - 190 - H, *chol HDL ma 48 norma od 40, *chol LDL ma 149 norma do 130 - H, chol NIE -HDL ma 163 norma brak - trójglicerydy ma 71 norma do 150 - Sód ma 140 norma 136 - 145 - Potas ma 4,4 norma 3,5 - 5,1 - PSA ( przyjmuje lek na stałe, tylko przerost bez nowotworów w przeszłości, biopsja 3 lata temu , kontrolowany ) - ma 1,662 norma do 4,0 Leki: na prostatę, betalok na serce, wit D Był u lekarza ALKOHOLIKA który stwierdził ze takie wyniki to niiiic ma powtórzyć za 4 miesiące !! Tatko odczuwa zmęczenie. Agnieszka Życie seksualne po operacji prostaty nie zawsze wraca do normy. Niestety istnieje duże prawdopodobieństwo, że po operacji wystąpią problemy z potencją, ponieważ podczas operacji często dochodzi do uszkodzenia nerwów odpowiedzialnych za powstanie wzwodu. Pocieszające jest jednak, że wielu lekarzom udaje się ocalić nerwy i życie seksualne po operacji po pewnym czasie wraca do normy. Panowie z przerwanymi nerwami też nie muszą tracić nadziei, gdyż istnieje szansa na przeszczepienie nerwów odpowiedzialnych za wzwód. spis treści 1. Seks a prostata 2. Otwarta operacja prostaty 3. Laserowa operacja prostaty 1. Seks a prostata Prostata to ważny narząd w męskim układzie rozrodczym. Mimo iż jest niewielkich rozmiarów (mniej więcej wielkości orzecha włoskiego), pełni ważną rolę. Główną funkcją prostaty jest produkowanie i transportowanie płynu, który towarzyszy plemnikom podczas ejakulacji. Gruczoł krokowy w 30% zbudowana jest z mięśni, których skurcz umożliwia wydostanie się spermy na zewnątrz. Jak zatem wygląda życie seksualne po operacji prostaty? Zobacz film: "Choroby serca najczęstszą przyczyną zgonów Polaków" 2. Otwarta operacja prostaty Jest to metoda bardzo inwazyjna, więc powrót do pełni sił wymaga czasu. Pacjent zazwyczaj wychodzi z łóżka i spaceruje po około 1 dniu od operacji, powrót do domu następuje po 2 lub 3 dniach. Kontakty seksualne nie powinny mieć miejsca przez okres od 6 do 8 tygodni. Okazuje się, że im mężczyzna młodszy, tym ma większe szanse na odzyskanie czucia, czyli na odzyskanie normalnego życia seksualnego po operacji prostaty. Mężczyzna po operacji prostaty może poprosić lekarza o przepisanie środków farmakologicznych, które pomogą mu w odzyskaniu dawnej sprawności seksualnej. Wielu mężczyzn musi odczekać nawet kilka miesięcy, by móc znowu cieszyć się seksem ze swoją partnerką. U niektórych podczas seksu pojawia się ból lub wytrysk wsteczny (cofanie się nasienia). Mężczyzna musi pamiętać, że natychmiastowy powrót do częstych kontaktów seksualnych nie jest możliwy. Często mężczyzna odczuwa presję i napięcie, które może prowadzić nawet do depresji. Taka blokada psychiczna utrudnia powrót do sprawności seksualnej bardziej niż sama operacja prostaty. 3. Laserowa operacja prostaty Jest mniej inwazyjną metodą leczenia prostaty, dlatego daje największe szanse na udane życie seksualne po operacji. Pacjent dużo szybciej dochodzi do siebie niż po operacji otwartej. Zazwyczaj po takim zabiegu odbycie stosunku jest zabronione przez jedynie jeden lub dwa tygodnie. Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy Zgodnie z zaleceniami European Association of Urology z 2006 roku standardowym postępowaniem chirurgicznym w raku gruczołu krokowego ograniczonym do narządu jest radykalna prostatektomia RP. Prostatektomia radykalna polega na całkowitym usunięciu stercza wraz z pęcherzykami nasiennymi oraz węzłami chłonnymi znajdującymi się poniżej rozwidlenia naczyń biodrowych wspólnych. [attachment=112] Najczęściej stosuje się technikę radykalnej prostatektomii z dostępu nad spojeniem łonowym (RRP, radical retropubic prostatectomy). W porównaniu z dostępem kroczowym (RPP, radical perineal prostatectomy) prostatektomia z dostępu załonowego umożliwia jednoczasowe usunięcie węzłów chłonnych miednicy mniejszej. Coraz większą popularnością cieszy się laparoskopowa radykalna prostatektomia. Nadal nie ma przekonujących wyników badań porównawczych, które wskazywałyby na przewagę jednej z wymienionych technik operacyjnych nad pozostałymi. Powikłania radykalnej prostatektomii Najważniejszymi powikłaniami pooperacyjnymi są zaburzenia trzymania moczu, w tym niewydolność zespolenia pęcherzowo-cewkowego z przeciekiem moczu (1,2–4% chorych), nietrzymanie moczu II–III stopnia stwierdzane w chwili opuszczania oddziału urologii (niemal 50% chorych) i nietrzymanie moczu III stopnia stwierdzane po roku od daty leczenia (7,7% chorych). Najczęstszym niepożądanym następstwem radykalnej prostatektomii są trwałe zaburzenia wzwodu prącia, występujące u ponad 90% operowanych. Do innych częstych powikłań należą: krwawienie (1–11,5%), uszkodzenie odbytnicy (0,0–5,4%), zakrzepica żył głębokich (0,0–8,3%) i zatorowość płucna (0,8–7,7). Śmiertelność pooperacyjna w przypadku radykalnej prostatektomii nie przekracza 2%. Radykalna prostatektomia z zaoszczędzeniem pęczków naczyniowo-nerwowych Utrzymaniu sprawności płciowej po prostatektomii radykalnej sprzyja zachowanie pęczków nerwowo-naczyniowych Walsha (neurovascular bundles). Operacja z zachowaniem pęczków nerwowo-naczyniowych (NSRP, nerve sparing radical prostatectomy) ma uzasadnienie jedynie u chorych bez zaburzeń wzwodu przed zabiegiem, jednak pod warunkiem, że jej zastosowanie nie upośledzi doszczętności resekcji. Radykalna prostatektomia z zachowaniem sprawności płciowej jest możliwa tylko we wczesnych stopniach zaawansowania nowotworu, gdy zmiany stwierdzane w biopsji dotyczą jednego płata. W innych przypadkach operacja ta wiąże się ze wzrostem ryzyka miejscowego nawrotu nowotworu. Kwalifikacja chorych do radykalnej prostatektomii z oszczędzeniem pęczka naczyniowo-nerwowego obejmuje: — prawidłową sprawnością płciową przed operacją i zdecydowanych na zachowanie jej po leczeniu chirurgicznym; — guzem niewyczuwalnym palpacyjnie zarówno przed operacją, jak i śródoperacyjnie po stronie planowanego oszczędzenia pęczka nerwowego; — nowotworem w stopniu złośliwości histologicznej G1 lub G2 (stopień złośliwości wg Gleasona < 7) określonym na podstawie biopsji; — guzem niewyczuwalnym palpacyjnie w okolicy wierzchołka gruczołu krokowego; — negatywnym wynikiem biopsji okolicy wierzchołka gruczołu krokowego. Kliniczne podejrzenie naciekania torebki gruczołu krokowego lub lokalizacja guza w sąsiedztwie wierzchołka gruczołu stanowią przeciwwskazanie do radykalnej prostatektomii z zachowaniem pęczka naczyniowo-nerwowego, podobnie jak stężenie PSA przed operacją wyższe niż 10 ng/ml (bywają odstępstwa od tej reguły, co doświadczył autor tego posta mając PSA 13,31) Wyniki radykalnej prostatektomii u chorych na raka stercza Biochemiczną miarą onkologicznej doszczętności operacji jest spadek stężenia PSA w surowicy do tak zwanych wartości nieoznaczalnych (< 0,2 ng/ml) po upływie 3 tygodni (są też opinię, że ten okres powinien być conajmniej 6 tygodniowy) od przeprowadzenia operacji. Jeśli stężenie PSA oznaczone we wczesnym okresie po operacji jest wyższe, może to świadczyć o pozostawieniu nacieku nowotworowego albo fragmentu prawidłowego stercza lub o istnieniu przerzutów niewykrytych przed operacją. Radykalna prostatektomia zapewnia przeżycie 10-letnie bez wznowy raka u około 65–75% operowanych. Przeżycie 5-letnie i 10-letnie bez wznowy biochemicznej wynosi odpowiednio 69–84% i 47–75%. Wpływ leczenia radykalnego u chorych na raka gruczołu krokowego na czas całkowitego przeżycia budzi wciąż wiele kontrowersji. Dotychczas nie wykazano w sposób wiarygodny zmniejszenia umieralności w wyniku zabiegu operacyjnego. W jedynym opublikowanym dotychczas badaniu randomizowanym, obejmującym dużą liczbę chorych poddanych obserwacji lub radykalnej prostatektomii, wykazano, że zabieg ten wiąże się ze zmniejszeniem ryzyka zgonu z powodu raka stercza i zmniejszeniem ryzyka powstawania przerzutów. Ponadto po raz pierwszy stwierdzono, że w grupie mężczyzn poddanych radykalnej prostatektomii ogólna umieralność jest mniejsza niż w grupie mężczyzn poddanych obserwacji. Efekt leczenia chirurgicznego mierzony za pomocą czasu do wystąpienia wznowy biochemicznej oraz ryzyka wystąpienia wznowy miejscowej lub uogólnionej, a także czasem przeżycia swoistym dla raka gruczołu krokowego, można oszacować na podstawie analizy czynników określanych przedoperacyjnie (PSA, kliniczny stopień zaawansowania, stopień złośliwości wg Gleasona określony na podstawie biopsji stercza, liczba i odsetek powierzchni bioptatów wykazujących utkanie raka) oraz pooperacyjnie (patologiczny stopień zaawansowania i złośliwości raka, stan regionalnych węzłów chłonnych, stan marginesów chirurgicznych usuniętego stercza oraz pooperacyjne stężenie PSA). Obserwacja po radykalnej prostatektomii Zasadniczą metodą wykorzystywaną do śledzenia losów chorych po radykalnej prostatektomii jest oznaczanie stężenia PSA w surowicy (oznaczanie odsetka wolnego PSA nie ma uzasadnienia). Zaleca się następujący schemat oznaczeń stężenia PSA: po 3, 6 i 12 miesiącach od zabiegu, a następnie co 6 miesięcy przez 3 lata i później co rok. Wystąpienie wznowy biochemicznej po upływie co najmniej roku od operacji oraz szybki wzrost stężenia PSA przemawiają za istnieniem przerzutów. Powolny wzrost stężenia PSA występujący występujący w krótszym czasie po operacji sugeruje wznowę miejscową. W takiej sytuacji należy rozważyć zastosowanie radykalnej radioterapii. W przypadku uogólnionej wznowy postępowaniem z wyboru jest leczenie hormonalne. Podsumowanie Prostatektomia radykalna jest współcześnie powszechnie akceptowanym sposobem leczenia chorych na raka ograniczonego do stercza, których spodziewane przeżycie naturalne ocenia się na nie mniej niż 10 lat. Jej skuteczność onkologiczna jest dobrze udokumentowana. Wprowadzenie w ostatnich latach technik minimalnie inwazyjnych w postaci laparoskopowej (oraz tzw. robotowej z wykorzystaniem urządzenia DaVinci) prostatektomii radykalnej wpłynęło na większą akceptację tej metody ze strony pacjentów. Wiąże się to ze zmniejszeniem urazowości zabiegu i skróceniem czasu pobytu w szpitalu, a w konsekwencji z szybszym powrotem do pełnej aktywności życiowej. Wpływ radykalnej prostatektomii na jakość życia operowanych osób wymaga przeprowadzenia dalszych badań. Radykalne leczenie chirurgiczne jest oprócz radioterapii podstawowym sposobem radykalnego leczenia raka ograniczonego do stercza (cT1–cT2) u chorych w dobrym stanie ogólnym, z perspektywą naturalnego przeżycia 10 lat, którzy akceptują ryzyko związane z nietrzymaniem moczu różnego stopnia oraz trwałą impotencją. Artykuł powstał na bazie opracowania pt. "Zalecenia dotyczące postępowania w raku gruczołu krokowego— konferencja okrągłego stołu" Całość dostępna w załączniku. [attachment=111] Strona główna Choroby Objawy Operacje Galeria Słownik terminów Konsultacje Sklep Katalog lekarzy Kontakt FAQ Choroby Zabiegi urologiczne Diagnostyka Na skróty Pytania Przerost piramidy środkowej nerki - co to oznacza ~eurologia Najczęstsze powikłania po radioterapii raka prostaty Mam 62 lata i rozpoznano u mnie złośliwego raka prostaty. Lekarz, który wykonywał u mnie biopsję (stężenie PSA w czasie biopsji wynosiło 10 ng/ml) twierdzi, że możliwe są wszystkie metody leczenia rdaykalnego - operacja lub radioterapia. Zanm powikłania prosttatektomii radykalnej. Proszę o przybliżenie jakie powikłania mogą się pojawić po radioterapii radykalnej z powodu raka prostaty. Odpowiedź zespołu Radioterapia jest jedną z radykalnych metod leczenia raka gruczołu krokowego ograniczonego do narządu. Skuteczność radioterapii porównywalna jest do skuteczności leczenia operacyjnego. W chwili obecnej radioterapia i prostatektomia radykalna są jedynymi metodami radykalnego leczenia raka stercza ograniczonego do gruczołu. Polecane artykuły Polecane filmy

po operacji raka prostaty forum